maceracı Kate, bağlı kuruluş bağlantıları içerir. Bu bağlantılardan satın alma yaparsanız, size ek ücret ödemeden bir komisyon kazanacağım. Teşekkürler!
Twitter’da paylaş
Facebook’ta Paylaş
Pinterest’te Paylaş
E -posta ile paylaş
Tanrı Facebook’u korusun. Bu platform bana çok şey verdi-uzun süredir kayıp arkadaşlarla iletişim kurma yeteneği, uzak ve seyahat arkadaşlarıyla iletişim halinde kalma yeteneği ve değer verdiğim bir fotoğraf koleksiyonu.
Ama özellikle Facebook anılarını seviyorum – geriye dönüp bakıp bir, iki, beş veya on yıl önce ne yaptığınızı görmek.
Son zamanlarda Facebook anıları bana 2007’den bu yana her yılın 11 Temmuz’unda paylaşılan durum ve fotoğrafların böyle bir kesiti verdi ve beni durdurdu ve düşündürdü. Hayatım yıldan yıla, özellikle de kariyerim ve finansım söz konusu olduğunda çok değişti.
Bu günleri sizinle paylaşmak ve hayatımın zamanla nasıl değiştiğini göstermek isterim.
2016’da 11 Temmuz’da Johannesburg’daydım. Beth ve ben şehri şık bir şekilde keşfediyorduk. Mermi deliğine dikkat çekerek ve garip bir şekilde yerleştirilmiş bir fındıkkıran ile bir selfie alarak Güney Afrika’daki en uzun binanın tepesine gittik. Yeni, modern Gautrain’i şehir genelinde sürdük ve neredeyse yeşil meyve sularımızı gemiye getirmek için güvenlikle uğraştık. Biz arsız bir Nando var ve otel barda 9 $ bardak Veuve Cliquot içti. Bundan hemen sonra, birkaç gün vahşi yaşam lekesi boyunca Kruger Milli Parkı’na bir uçağa atladık.
İyi: Business Class uçuşlarında Afrika’ya en iyi arkadaşınızı ve dünyadaki en sevdiğiniz butik otellerden birinde kalabildiğinizde, bunu yaptığınız kesin işarettir. Ayrıca, Business Class’a gittikten sonra sonsuza dek değiştiniz.
Bu gezi aynı zamanda doğru seyahat arkadaşlarını seçmenin ne kadar önemli olduğunu hatırlattı. Johannesburg’u seviyorum, ama seyahat etmeyen arkadaşlarımın çoğunun bundan korkacağını ya da nefret edeceğini biliyorum. Beth tam olarak bundan zevk alacak türden bir insandır-açık fikirli, iyimser ve altın için daha az sevilen bir şehri çıkarmak için istekli.
Kötü: Bir hafta önce bir kampanya için aldığım büyük bir çek aniden hatırlandığında krizde olurdum. Bu, banka hesabımda toplam 40 dolar bıraktı. Bankam, bu çılgınlığı yapan kontrolü zaten işlemiş ve tamamlamıştı; Bu sadece gönderen bankanın sahtekarlıktan etkilenmiş olması ve güvenlik nedeniyle son iki haftanın tüm giden ödemelerini hatırladığı için oldu.
Size söyleyeyim, Limpopo eyaletindeki çalıların ortasından sürekli bir internet bağlantısında müşterinizi Skype üzerinden aramaktan daha az. “Bana banka transferi ile ödeme yapmalısın ve bugün yapmanız gerekiyor,” dedim. Uygunlar.
11 Temmuz 2015’te Arnavutluk, Berat’taydım. Arka arkaya dördüncü yaz için Balkanları keşfediyordum ve daha önce görmediğim bazı yerlere vuruyordum. Gecelik 18 $ için güzel bir otel odasında kalıyordu ve kasaba gün boyunca nasıl öldü ama yüzlerce insan gün batımında dışarıda oldu. Sadece bir hafta Saranda tatil kasabasında ürpertici bir hafta geçirmişti; Sıradaki Tirana, hemen aşık olacağım bir şehirdi.
İyi: Kendi şartlarımla seyahat ediyordum. 2015’e zirvede olduğum zamana bakıyorum – istediğim yere gitmek için yeterli para kazanıyordum ve evde ödeyecek bir dairem yoktu, bu yüzden harcamak, harcamak, harcamakta özgürdüm. Avrupa çapında tonlarca farklı blog yazarı arkadaşıyla tanıştım, ilk müzik festivalimi vurdum ve hatta Karadağ’da bir hayaletle birkaç gün geçirdim.
Kötü: biraz fazla kaygısız hissettim – ve bu doğru değildi. Bunun iyi bir sorun olduğunu anlıyorum. 2015’in ortalarında, geçen yıl şekerden başka bir şey yemediğimi hissettim. Yıllarca sırt çantası ve partileri olan, güneşi kovalayan ve sonsuza dek 25 yaşındakilere vuran türden biri olmak istemedim. Bazı kökleri bırakmanın zamanı gelmişti. Ertesi Şubat ayında New York’a taşınırdım.
Temmuz 2014’te Londra’daydım. Aslında 11 Temmuz’da ne olduğuna dair hiçbir fikrim yok, çünkü o günden beri Facebook gönderim olmadı, ancak çevre günlerden yayınlarım var ve o zaman ne olduğunu anlayabiliyorum. Birkaç gün önce Slovenya’dan eve yeni gelmiştim ve bir sonraki Finlandiya için hazırlanıyordum. Seyahatlerimden o kadar bitkin düşmüştüm ki Londra zamanım dinlenmek için harcanmıştı.
İyi: Büyük para nihayet içeri giriyordu ve sürekli olarak. Sonunda bağlı kuruluş pazarlamasını ve pasif geliri büyük ölçekte kırmıştım. Birkaç blog kampanyası için de ödeme alıyordum. Yine de bayram ya da şömine modundaydım, bu yüzden olabildiğince fazla iş aldım. Son iki ay içinde Malta, İrlanda, Hırvatistan ve Slovenya’da ücretli kampanyalar yaptım; Önümüzdeki bir buçuk ayda Finlandiya, İtalya ve Almanya’da kampanyalar ve Fransa ve Norveç’e ödenmemiş geziler yaptım.
Londra’daki güzel bir mahallede bir dairenin yarısını ödeyebilirim ve ayrıcanullnull